Als ik in de spiegel kijk, zie ik…

Vandaag stond in het teken van ‘de spiegel’. In de ochtend heeft de groep van een juf die op bezoek kwam een les gekregen over spiegelen. Ze heeft een doorzichtige, ronde spiegel meegenomen. Zo kunnen twee kinderen tegenover elkaar staan en elkaars spiegelbeeld zijn. Als je de beurt krijgt, mag je langzame bewegingen maken die je partner aan de andere kant van de spiegel na moet doen. De eerste beurt is aan twee dames. Het lukt hen erg goed om elkaars spiegel te zijn en de rest van de groep kijkt vol bewondering mee. Iedereen krijgt een kans om een keer de spiegel te zijn.

Na het eerste spel, is het tijd voor wat geluid. Geluiden kun je namelijk ook spiegelen! De juf tikt met beide handen op haar dijen en klapt vervolgens in haar handen. Hier maakt ze een ritme van. Ze nodigt de groep uit om met haar mee te doen. Waar er in het begin nog wat huiver was, kan de hele groep na een paar keer oefenen foutloos meedoen. De juf is trots! De groep kan weer terug naar het klaslokaal.

Wat zie je als je in de spiegel kijkt? Aan de langste tafel van de klas staan verschillende spiegels. Hier kunnen de kinderen voor gaan zitten om zichzelf eens goed te gaan bekijken. ‘Hoe zit mijn haar? Wat voor neus heb ik eigenlijk? Wat vind ik van mezelf?’, vragen die de kinderen deze les kunnen beantwoorden. Ze beginnen aan een zelfportret. Een meisje vertelt hoe ze haar krullen heeft getekend, haar neus en haar mond. Geconcentreerd kijkt ze in de spiegel wat er nog meer op de tekening kan en kiest ze haar kleurtjes uit.

In de bouwhoek is een jongen bezig met het bouwen van een erg groot kunstwerk. Hij zegt dat het ‘Het Chelsea Spiegelbeeld park’ heet en dat alle poppetjes spelers zijn van de Engelse voetbalclub. Hij is er erg trots op en laat weten dat hij het helemaal alleen gemaakt heeft. Ook wil hij graag dat er een foto van gemaakt wordt.

In het Spiegelbeeldpark is er vandaag ook weer erg veel aan de gang. Voordat de kinderen aan de slag mogen, krijgen ze weer een keycord met een aangewezen activiteit. De juf gaat alle activiteiten langs en geeft uitleg. ‘Als je de hond gaat uitlaten, moet je met een plastic zakje de poep opruimen.’ Een aantal kinderen in de groep trekken hierbij een moeilijk gezicht. De juf haalt een plastic drol tevoorschijn en al snel komt de glundering weer terug waarmee ze naar de rest van de uitleg hadden geluisterd. ‘Het is natuurlijk geen echte poep!’. Na de uitleg weet iedereen al snel z’n plekje te vinden en worden de eerste pannenkoeken bereid, ijsjes gemaakt, boekjes gelezen en meer.

Aan het eind van de middag ruimt de groep gezamenlijk alles netjes weer op. De juf eindigt de dag met positieve affirmaties in een spiegelapparaatje. Het is een spiegel die een paar seconden van je stem opneemt en het daarna opnieuw afspeelt. Een voor een mogen ze bij de juf komen om in de spiegel te kijken, iets positiefs te zeggen over zichzelf en op de knop te drukken om het daarna weer terug te horen. ‘Ik ben goed zoals ik ben.’ ‘Ik ben mooi zoals ik ben’ ‘Ik ben een slimme jongen’ klinken de laatste woorden van de dag.

Geschreven door Schiavone