Vogels in de lucht
Dit jaar zijn de kleuters van Spelenderwijs echte geluksvogels. Ze mogen niet één, maar zelfs twee muzikale voorstellingen bijwonen. Na drie weken van hard werken en spelen hebben de vogels en vlinders dit dubbel en dwars verdiend. Samen met juf Jeritza hebben ze intensief geoefend en leuke nummers bedacht voor de voorstelling. Dat de voorstelling over dieren zou gaan, was te verwachten, maar dat de juf ook al haar knuffels uit de kast zou halen, was een verrassing voor iedereen.
Voor aanvang van de voorstelling help ik juf Jeritza snel nog even met het opzetten van haar decor. Om de gymzaal om te toveren tot een mini-jungle heeft juf Jeritza allerlei decorstukken meegenomen, zoals een opblaasbare palmboom, knuffeldieren en jungle-achtergronden met papegaaien. Het ziet er werkelijk geweldig uit. Om 1 uur mogen alle kleuters naar binnen komen. Hun ogen stralen bij het zien van al het moois. “Kijk naar die dolfijn.” “Later wil ik echt een dolfijn zijn.” “Ik wil liever een papegaai zijn, met al die verschillende kleurtjes.” Iedereen valt iets anders op in de jungle-gymzaal. De kinderen nemen gespannen plaats op de bank. “Wat gaat de juf nu weer doen?” zegt een van hen lachend. Ik begrijp waarom hij al lacht; tijdens elke les hebben de kinderen dubbel gelegen van het lachen. Juf Jeritza is oprecht hilarisch met haar gekke geluidjes en grappige lachjes.
Onbewust begint de voorstelling al. De juf is namelijk op zoek naar iets. Wat ze precies zoekt, is nog onduidelijk, maar het is duidelijk dat ze het dringend nodig heeft voor haar voorstelling. Ik begin me af te vragen wat ze aan het zoeken is. Zoekt ze een USB-stick? Haar gitaar? Een nummer op haar laptop? Ik heb werkelijk geen idee. De juf doorzoekt de hele jungle (oftewel de gymzaal). Ze kijkt onder alle banken en in de oren van de kinderen. Ze zoekt achter de deur en kijkt uit het raam, maar tevergeefs. Langzaam keert ze terug naar haar stoel en draait ze een paar keer rond. Dan herinnert ze zich ineens wat ze zocht. In de hoek van het podium ligt onder een groen laken iets verborgen. Heel langzaam tilt de juf het laken op, en daar is het! Ze zocht een… octopus. De kinderen realiseren zich nu ook dat de voorstelling al is begonnen en ze beginnen hard te lachen. “Waar hoort de octopus?”, vraagt juf Jeritza. “Hoort hij in de boom, in het gras of in het water?” “In het water!” roept de hele klas alsof de juf net iets heel geks heeft gevraagd. Ik moet lachen om hun wijsheid.
Tijd voor een van de liedjes waar ze al vaak op hebben geoefend. “Dit is het begin… HET BEGIN!!” De hele klas, inclusief alle juffen, zingt luidkeels mee. De gymzaal is één en al gezelligheid. Voorheen pakte juf Jeritza altijd haar gitaar erbij om de nummers te zingen, maar speciaal voor de voorstelling heeft ze al liedjes opgenomen. Ze klinkt fantastisch door de luidsprekers. Na het zingen is het tijd om op zoek te gaan naar de volgende dieren. Eerst tellen we met z’n allen hoeveel dieren we al hebben gevonden. Hoeveel dieren er in totaal zijn, verklapt de juf nog niet. Spannend!
De voorstelling is ingenieus in elkaar gezet door juf Jeritza. Elke gebeurtenis sluit perfect aan op een van de nummers die ze hebben bedacht. De scènes en nummers die me het meest zijn bijgebleven, gaan over de liefde. Een van de hondjes is op zoek naar liefde. “Dat vriendje van mij zoekt altijd liefde.” “En liefde vind je in een groot hart.” De juf vraagt zich af of wij onze liefde kunnen delen met het hondje. Natuurlijk kunnen we dat! Vervolgens wordt er weer gezongen. Alle kinderen zingen luidkeels mee met het nummer: “Alle dieren zijn op zoek… op zoek naar liefde. Alle mensen zijn op zoek naar liefde.” Ik vind het echt een prachtig nummer, en het heeft ook nog eens een pakkende melodie.
Goed, tijd om weer op zoek te gaan naar de overige dieren. Tot nu toe hebben we een octopus, een kriebelbeestje en een slang gevonden. Drie van de vijf nummers zijn al aan bod gekomen en het einde van de voorstelling nadert. Gelukkig weet juf Jeritza de spanning nog even vast te houden, want de kinderen en ik vermaken ons opperbest. Juf Jeritza besluit dat het tijd is voor een feestje. Aan de gezichtsuitdrukkingen van de kinderen is duidelijk af te lezen dat dit een van hun favoriete nummers is. De afgelopen dagen hebben ze dit liedje steeds gezongen. Ook introduceert juf Jeritza nog even de koebel aan de kinderen. Iedereen mag er even op tikken om een ritme te creëren. Er ontstaat een kakofonie van geluiden. Best aangename geluiden, eigenlijk!
Uiteindelijk is het dan toch tijd voor het laatste dier. Juf Jeritza zoekt zich suf, maar het diertje is nergens te bekennen. Geen paniek! De juf heeft een geweldige oplossing. Ze verandert zichzelf in een vogel. Met behulp van een rok die ze om haar schouders draait, transformeert ze in een vogel. Haar vleugels hebben prachtige kleuren, zoals paars, roze en wit. Ze ziet eruit als een prachtige paradijsvogel. Tot ieders verrassing klinkt ze zelfs als een echte vogel. “Prrtttt, prtttt, fieeuwtttt,” galmt door de gymzaal. Het lijkt wel alsof de ruimte gevuld is met vogelgeluiden. Juf Jeritza beheerst echt alle facetten van haar vak.
Ter afsluiting van de voorstelling tellen we nogmaals alle dieren. We begonnen met zes dieren en eindigden met elf. We hebben dus hard gezocht naar de zoekgeraakte dieren. De kleuters hebben zich tijdens de voorstelling geweldig gedragen. Je kunt zien dat ze de afgelopen drie weken hard hebben geoefend en verschillende vaardigheden hebben ontwikkeld. Onze vogels en vlinders kunnen nu veilig uitvliegen. Ze hebben genoeg geleerd en zijn klaar voor nieuwe avonturen. Aan het einde van de voorstelling applaudisseren ze voor zichzelf. Hiba, een van de kleuters, merkt op: “Laten we ook een applausje geven voor de juf!” Zo hoort het! Wat een lieve, welgemanierde en zorgzame kleuters. Ze zullen gemist worden.
Liefs,
Juf Sãdiqãh