BEGRENZEN EN BEWEGEN

Van alle aangekondigde dansworkshops heb ik het minste een idee bij
de workshop: KLOMPENDANS NEW STYLE. De sierlijke bewegingen
van de Awasa, de expressieve Humpie dancing in de voetsporen van
Anansi en de gracieuze snelheid van Bollywooddans – ik kan me er van
alles bij voorstellen maar dansen op klompen is ver van mijn bed. Als ik
de sporthal binnen loop is er direct een verrassing; geen klompen. Wel
is er een kring; een binnencirkel en een buitencirkel. Ze draaien in
tegenovergestelde richtingen om elkaar heen. Daarbij is het wel van
belang dat de jongens en meisjes elkaars handen vasthouden. Maar
sommige leerlingen weigeren zoiets moderns. Hoewel ik altijd bereid ben
tot praktische oplossingen kijk ik verbaasd en ietwat gereserveerd naar
de juf die felblauwe plastic rietjes uitdeelt zodat bepaalde handen elkaar
nu niet hoeven aanraken. ‘Wat is rechtsom draaien?,’ roept iemand
gedesoriënteerd. Iemand anders schudt vermoeid zijn hoofd.
Minutenlang weifelen. En dan, ja, het is waar; alsof er een klein Delfts
blauw tegeltje wordt uitgelicht draaien de groepjes om elkaar heen en
zien we een Oud Hollands tafereel van boerenpret. En uiteindelijk, zie ik,
dat de rietjes niet meer nodig zijn; een hand een pols pakt, een glimlach
zich aftekent op een voorheen nerveus gezicht. Het is gelukt. Knap want
samen in een kringetje dansen is niet gemakkelijk.

Vergelijk dat maar eens rustig met samen in een kringetje over sociale
media en sexting praten. Ook daar moet je grenzen stellen.
Masterclassdocent debatteren Christine Van Buuren vraagt aan het
begin van de workshop SOCIALE MEDIA waarop we moeten letten. ‘Je
moet op elkaars gevoelens letten, ‘ zegt een jongen. ‘Je moet niet
lachen, ‘ zegt een meisje. Afwachtend zitten de kinderen op het puntje
van hun stoel. Een pink draait snel om een vlecht. Een duim zeilt langs
de knopen van een jas. Op aandringen van Christine vertellen kinderen
wat ze online, per ongeluk, hebben gezien. Blote mensen. Dode
mensen. Veel liegende mensen. Nepnieuws. Schokkend zoals alle
extreme filmpjes waar je niet op zat te wachten schokkend zijn.
Het raakt de kinderen als Van Buuren vertelt over grooming; volwassenen die zich
als kinderen voordoen op het internet en zo met je in contact willen
komen. Of over sexting waarbij sexy foto’s tegen je wil in verspreid
kunnen worden. Ze raadt af om ooit op het verzoek om een sexy foto in
te gaan.

Bang om online te gaan zijn de kinderen bepaald niet; vooral niet nu we
in de workshop oefenen met grenzen stellen: ‘Ik leg hier een touw neer
en lees een aantal situaties op. Als een situatie over jouw grens gaat,
stap je over het touw heen.’ Ik kijk om me heen en zie de kinderen
ontspannen op een kluitje staan bij de eerste situatie; ‘Een vriend of
vriendin zegt tegen je dat je er leuk uitziet.’ Tot mijn verbazing vliegt
iedereen, of bijna iedereen, elegant als dansers, over het touw bij de
tweede situatie; ‘Een vreemde zegt tegen je op straat dat je er leuk
uitziet.’ In de ogen van de jongen die rustig op zijn plaats staat is er niet
meteen iets ernstigs aan de hand. ‘Ik zie het als een compliment,’ zegt
hij.

De goede richting op bewegen, weg van het gevaar of de beelden waar
je niet rijp voor bent, daar draait het om. En anders, bewaak je de grens.
Dat vliegensvlugge, sierlijke, gracieuze element waarmee de kinderen
over het touw vliegen zie ik even later terug in de workshop
BOLLYWOOD. De leerlingen hebben zich verspreid over de gymzaal.
Danseres en docent Sharani Sowikromo doet het nog één keer voor. Ze
reist op haar vaste plek door de ruimte. Ze haalt de ruimte naar zich toe.
Ze danst scherp, vol overgave en zacht, vol van tedere accenten. De
kinderen dansen haar na. Nee, ze dansen.

Na afloop is er een kring waarin een jongen mooi onder woorden brengt
wat hij heeft geleerd; ‘dat je zo naar binnen moet keren,’ zegt hij,
refererend aan een specifieke beweging.

Maar zijn woorden gelden opeens ook voor de discussies die we achter
de rug hebben: Het zelf nadenken waar je grenzen liggen.
IK vraag aan Sowikromo waar het lied over gaat. Zelfs het lied blijkt aan
te sluiten bij het thema van de SOCIAL MEDIA. Een lied over een meisje
dat wil dansen en daarom grenzeloos wordt gevonden.

Als de kring al bijna uit elkaar is steekt een meisje nog haar vinger op om
haar bereikte doel onder woorden te brengen: ‘Ik heb leren dansen.’
Je kan op je klompen aanvoelen dat we zijn gegroeid vandaag.
Iedere vriend of vriendin en soms zelfs een (bijna) vreemde zou trots op
de leerlingen zijn.

Rashid