Blogs22

De pauze is voorbij en ik loop met klas ‘rood’ mee naar binnen. Ik heb nog geen idee welke activiteit de kinderen deze middag gaan doen, maar ik kan zien dat ze er enorm veel zin in hebben. Ik ben erg benieuwd. Je zou bijna denken, dat we op schoolreisje gaan. Enthousiast en huppelend – sommige zelfs rennend, komen we aan bij het kooklokaal. De meesters Dijan en Vito staan de leerlingen al op te wachten met een brede glimlach. Vluchtig kiezen de kids een plekje uit aan de grote tafel. 

De sfeer in het lokaal is erg warm en gezellig. Aan alle kanten worden er grappen gemaakt. Isaac blijkt de grappenkoning van deze klas te zijn. Hij is echt van alle markten thuis. Zijn repertoire doet hij zonder moeite in het Engels, Twi en Nederlands. Zelfs wanneer het tijd is om ‘echt’ aan de slag te gaan, voert hij zij taken op de meest komische manier uit. Volgens Isaac hebben we ook een groot aantal Gordon Ramsay’s in de klas. En ik ben het helemaal met hem eens.   

‘Wie weet wat een recept is?’, vraagt meester Dijan. Iedereen steekt zijn hand op. Echter, wanneer de meester het recept heeft uitgedeeld, zie ik een hoop verdwaalde gezichten mijn kant op kijken. ‘Wat is er jongens?’, vraag ik. ‘Juf, wat is choet-nee?’ Ik kan mijn lach niet inhouden, en gelukkig de rest van de klas ook niet. ‘Chutney’, zegt meester Dijan op de juiste manier. 

Terwijl de leerlingen het recept doorlezen, leggen de meesters uit, dat je van ALLES chutney kan maken; verschillende soorten groentes, maar ook fruit. ‘Zolang je er maar de ‘chutney kruiden’ aan toevoegt.’ Het recept roept vooralsnog veel vragen bij de kinderen op. Er staan namelijk een groot aantal ingrediënten op, waar zij nog nooit van gehoord hebben. Neem bijvoorbeeld masala of de peper Madame Jeanette. 

Ter verduidelijking van het recept, gaat de meester de klas rond met de benodigde ingrediënten. De leerlingen mogen ook even ruiken aan het zakje masala. Sommigen kennen de sterke specerij, maar ook een groot aantal herkent slechts de geur, maar kunnen het nog niet precies plaatsen. Vervolgens tovert de meester ook een zakje met pepers in alle kleuren tevoorschijn. ‘Maar dat zijn toch gewoon normale pepers?’, roepen een aantal kinderen door het lokaal. Meester Dijan begint hard te lachen en daagt de leerlingen uit om aan het eind van de les een stukje te proeven. Als dat mag van de juf natuurlijk…Hij heeft namelijk geen zin in huilende kinderen of geklaag, plaagt hij grappend. 

Een van de Ghanese leerlingen, Minerva, merkt ook op dat ze de geur herkent uit haar moeders keuken. Maar ze heeft haar moeder nog nooit ‘zien’ koken met het gele goedje.. Op dat moment haak ik in bij het gesprek. Masala is namelijk ook erg bekend in de Ghanese keuken, doordat het een van de belangrijkste specerijen is, in het welbekende gerecht Jollof. De geur doet ook een van de leerlingen denken aan Curry. ‘Eigenlijk is chutney dan toch een soort curry, juf. Dat wordt ook gemaakt van tomaat en masala…’ ‘Ja, antwoord ik, maar het zijn wel echt twee verschillende ‘sauzen’. ‘Dan ben ik de Saucy King, zegt Isaac, want ik vind alles lekker.’ De klas ligt weer driedubbel in een deuk. 

Wanneer de meesters de messen en de snijplanken beginnen uit te delen, wordt de sfeer overduidelijk wat serieuzer in het lokaal. De meester legt duidelijk uit, dat er alleen aan de messen wordt gezeten, wanneer er wordt gesneden. ‘Wanneer je niet aan het snijden bent, leg jij je mes op het plakje. Is dat duidelijk? Met messen zijn we voorzichtig.’ Ondanks, dat alle hoofden uitbundig ‘ja’ knikten, gaat het niet meteen goed. Gelukkig, wisten meesters Vito en Dijan, de leerlingen meteen op scherp te zetten. Dit was echt nodig! De les was namelijk zo gezellig, dat niemand de tijd in de gaten had gehouden. De les zou over 10 minuten al klaar zijn…

Vlug snijden de leerlingen, netjes de tomaten en de uien. Sommige leerlingen doen dit super professioneel, terwijl anderen nog nooit eerder een schilmesje hebben vastgehouden. Ik word erg blij van allee kinderen om me heen. Iedereen schiet elkaar te hulp, zodat ze nog op tijd alles in de pan kunnen gooien voor hun overheerlijke, zelfgemaakte chutney.

De laatste stap in dit zorgvuldige proces, verloopt erg soepel. Terwijl de leerlingen druk in de weer waren, had meester Vito de knoflook en de peper alvast een beetje opgebakken. Het begint steeds lekkerder te ruiken in het lokaal. ‘Mogen we al proeven?’ De meesters leggen uit, dat het erg lang duurt voordat de chutney klaar is. Het heeft zeker wel 2 tot 3 uur nodig om goed te sudderen. De kinderen kijken een beetje teleurgesteld, maar dat mag de pret niet drukken. Voor het eind van de les, biedt meester ze namelijk nog een overheerlijke stukje Madame Jeanette aan. Verbaasd kijkt hij om zich heen, wanneer hij ziet dat geen van de leerlingen schrikt van de smaak. Ik moet er erg hard om lachen, omdat ik weet dat het kleine blokje peper, niets is vergeleken bij de peper die zie van huis uit gewend zijn. 

Deze leerlingen kunnen wel tegen een stootje!

Liefs,

Juf Sadiqah

De laatste dag van week een is alweer aangebroken. Dat is goed te zien op de gezichten van de kinderen.  Ze barsten van de energie, maar het luisteren wordt ook steeds meer een uitdaging. ‘Moet ik wat wattenstaafjes voor je kopen?’, vraagt Meester Timothy uitdagend aan de leerlingen.

Gelukkig, weten de leerlingen elkaar telkens weer op het juiste spoor te zetten. Wanneer ik aan een van de leerlingen vraag hoe het komt, dat hij telkens weer een voorbeeldfunctie weet aan te nemen, antwoordt hij met het volgende: ‘Hoe meer we samen luisteren, hoe minder IK hoef te onthouden.’ Ik kan hem geen groter gelijk geven! ‘Alleen ga je misschien sneller, maar samen kom je een heel stuk verder.’

Dit lieten de leerlingen niet alleen zien tijdens de fanatieke potjes badminton, maar ook tijdens het maken van de stop-motion filmpjes. Keer op keer bewezen de leerlingen, hoe goed ze zijn in het samenwerken. Best belangrijk, wanneer jij je realiseert dat je samen de wereld moet gaan redden. 

Om half 2 begint de les van Juf Georgiefa; we gaan badmintonnen. Een groot aantal kinderen, was ervan overtuigd dat dit hetzelfde was als tennissen. Gelukkig, wist Juf Georgiefa haarfijn uit te leggen wat deze sport inhield, en hoe je deze sport goed kan beoefenen. Dat het er fanatiek aan toe ging, is zelfs nog een understatement. Soms vlogen de shuttles, als raketten, sierlijk door de lucht. Andere keren, vloog er ook een badmintonracket achteraan. Dat is natuurlijk niet helemaal de bedoeling… 

Toch bleken er een aantal natuurtalentjes te zitten in o.a klas ‘Roze 4’. Deze leerlingen versloegen niet alleen elkaar, maar ook de meester en de juf, zonder enige genade.. Wie weet ontdekken wij dankzij de zomerschool wel nieuwe topsporters. Ik heb er al een paar gespot. 

Naast het sporten, kregen de kinderen ook weer de gelegenheid om elkaar te interviewen. Alleen bleef het vandaag niet bij het afnemen van een interview. Verslaggevers Musa en Delvechio namen alles letterlijk over. De twee verslaggevers kunnen je niet alleen de oren van het lijf vragen, maar ook wisten zij nog plezier te beleven aan het intense potje badminton, dat zij speelde. Ze waren continu bezig met, welk shot mooi zou kunnen zijn, maar ook hoe ze nog steeds zouden kunnen winnen van de persoon die tegenover hen stond. Heb jij de stories deze week al bekeken? Ze zijn geweldig!

Nadat de leerlingen even hun energie kwijt konden bij de sportles, werd het weer tijd om aan een bureau plaats te nemen. En dit keer voor wel een hele speciale activiteit… De leerlingen mochten namelijk met de makers van CinekidNL een stop-motion filmpje maken.

De leerlingen beantwoorden allereerst wat vragen, en daarna bekeken zij een fantastische stop-motion film: Heatwave. De leerlingen waren ontzettend onder de druk. Ze konden niet wachten om zelf aan de slag te gaan. De instructies van de juf waren erg duidelijk. Ook stond alles al netjes klaar, waardoor ieder meteen aan de slag kon gaan. 

Eerst mochten ze oefenen. Maar bij veel leerlingen, ging het al heel snel zo goed, dat zij besloten het heft in eigen handen te nemen. Kleien, knippen, plakken en fotograferen; de kids hebben het vandaag allemaal gedaan. Een van de leerlingen merkte op, hoe iedereen hierbij zijn of haar ei kwijt kon. Kan je niet filmen, dan kan je wel knutselen. Ben je niet zo goed met je handen, dan bedenk je het verhaal. 

De leerlingen bedachten niet zomaar verhalen. Met het thema, duurzaamheid nog op hun netvlies gebrand, gingen ze vol goede moed aan de slag. Ik hoorde verhalen over schildpadden, die plastic hadden ingeslikt; dieren die bezweken aan de hitte en kinderen die het strand aan het opruimen waren, door plastic flessen te recyclen. De fantasie van deze kinderen is zo rijk, en hun brein ziet nog zoveel mogelijkheden. De toekomst is geen gift, maar een prestatie. En dat leren de kinderen niet alleen aan elkaar, maar ook aan hun directe omgeving. 

Wanneer de leerlingen langs elkaars tafel liepen, deden ze inspiratie op of bedachten zij een totaal tegenovergestelde oplossing voor de plot in hun verhaal. Naast samenwerken leerden de leerlingen dus ook om te vergelijken, te onderzoeken en conclusies te trekken. 

Tijdens de workshop hoorde ik twee dames druk in gesprek over hoe we de wereld een beetje beter zouden kunnen maken. Terwijl zij dit deden, was de een bezig met het kleien van een wereldbol. Haar kleine handjes sneden zorgvuldig de continenten uit, in de groene klei. Daarna maakte ze een blauw balletje, waarop ze heel voorzichtig, met twee vingertjes, de continenten opplakte. Trots hield zij de wereld vast in haar handen. ‘Wel voorzichtig doen Juf, merkte ze op, toen ik het kleine balletje van haar wou overnemen. “Ja, ik zal voorzichtig doen met de wereld”, beloofde ik aan haar. 

Vervuld en lachend liep ik terug naar mijn stoel. Deze kinderen namen hun filmpjes zo serieus. Zij nemen de wereld zo serieus. Zij houden zoveel van hun wereld. Laten wij, deze wereld en onze kinderen blijven beschermen. 

Veel liefs en zonnestralen,

Juf Sadiqah

Het is vandaag maandag 18 juli. De meeste kinderen zijn mooi op tijd en staan al vroeg te popelen; voor de verkeerde ingang. De zomerschool is namelijk alleen te betreden via de zij-ingang van het grote OSB-gebouw. Gelukkig stonden er genoeg leerkrachten en behulpzame medeleerlingen, die iedereen de juiste kant op wisten te wijzen. “Follow the leader, leader, leader”, zingen de kinderen druk, terwijl zij het grote schoolplein betreden.. 

Een groot aantal leerlingen weet al precies bij welke groep ze horen, dankzij de gekleurde envelop, die zij ontvingen tijdens de opening.  Vol trots en goede moed staan de leerlingen in het vak, met de kleur van hun keychain. De prachtig gekleurde vlaggen wapperen even enthousiast in de wind, als de kinderen die spelen op het drukke plein. Op de achtergrond klinkt HET ZOMERSCHOOL LIED. 

Terwijl een aantal kinderen druk aan het bewegen is op de muziek, valt mijn oog op een wat jonger meisje, met een prachtige rode bloem in haar bos met krullen. Ze trekt haar opa vooruit door de menigte en sluit zich aan in de rij. Ze weet namelijk niet zo goed meer bij welke klas zij zich mag aansluiten. Gelukkig heeft Juf Dayenne dit jaar alles extra goed onder controle. De sfeer is erg relaxed en chill. ‘Er is een goede vibe, toch juf?’, merkt een van de leerlingen tegelijkertijd op als ik.. “Ik heb er zin in. Ff chill leren, i.p.v dat een juf me haast of boos wordt.” 

Wanneer de leerlingen eenmaal gesetteld zijn, wordt er in een iedere klas uitgelegd wat de regels zijn, in de klas, maar ook daarbuiten. De leerlingen gaan er namelijk veel op uit deze zomer. Zo vertelt een leerling mij vol enthousiasme, dat zij ontzettend zin heeft in het bezoek aan het ‘kaasmuseum’. ‘Ik wil kaas’, roept een van de leerlingen, terwijl de rest van het groepje het uitschatert van het lachen. Ik ben beland in de klas van Juf Asmara en Feven. Ze behandelen breuken; alleen gaat het er wel heel anders aan toe, dan in de lessen op school, vertelt een van de leerlingen me.

 Terwijl wij gezellig een potje breuken domino spelen, word ik op de vingers getikt door een van de leerlingen. ‘Oh, je hebt bijna gewonnen’, zeg ik tegen Claudia, waarop zij antwoordt: ‘We werken alleen samen in deze klas hoor.’ *badumtsss*. Ik geef haar gelijk en kijk vol tevredenheid naar de juffen. Wat een geweldige klas!

Naast alle leuke uitjes en spelletjes, behandelen de leerlingen dit jaar ook een zeer belangrijk thema: duurzaamheid. In alle klassen wordt er middels het op maat gemaakte lesmateriaal, uitleg gegeven over het belang van het milieu en het leiden van een duurzamer leven. Het onderwerp maakt veel los bij de leerlingen. Terwijl ze een stuk watermeloen in hun mond proppen, wordt er vol interesse naar een filmpje over het thema gekeken.

Ze hebben veel vragen, maar ook heel veel ideeën over hoe zij in de toekomst duurzamer zullen gaan leven. Zo tekenden zij o.a. hun ideale woonomgeving en discussieerden ze over het ontstaan van de wereld, in de klas van Juf Martien en Audrey. “Hoezo bestonden er zogenaamd dinosaurussen, maar heeft God het niet over hun in het scheppingsverhaal? Dat is toch raar…”, merkt een van de leerlingen op. De meiden gaan druk over en weer. Uiteindelijk komen ze tot de conclusie, dat ALLES slechts een theorie is. Ze zijn tevreden met hun conclusie en gaan door met de volgende kwestie: Hoe ontstaat gas en hoe maak je zonnepanelen? Ohemaa, een van de leerlingen, plakt een sticky note, met deze nieuwe vraag op de onderzoeksmuur. “Ik wil nog veel meer weten Juf”, zegt ze, met een gigantische glimlach op haar gezicht. ‘Gelukkig heb je nog een heel leven voor je’, zeg ik lachend tegen haar. 

In de pauzes gaat de pret volop door. De foto’s voor deze blog, zijn gemaakt door mijn fotografie team, bestaande uit o.a Roquelle, Joy en nog een heleboel andere enthousiaste jonge journalisten en wereldverbeteraars.

Houden jullie de instagram in de gaten voor alle leuke zelfgemaakte foto’s, video’s en afgenomen interviews.

Veel liefs en zonnestralen,

Juf Sadiqah

Een warm welkom aan de ouders en kinderen die mee gaan doen aan de zomerschool. Iedereen krijgt een boek en wat lekkers en gezonds te eten! Om van start te gaan met de officiële opening, is er een presentatie en introductie met alle belangrijke informatie over wat er nu precies gaat gebeuren in de eerste drie weken van de zomervakantie. Welke juf of meester hoort er bij jou en je groepsgenoten? Welke juffen en meester zijn er eigenlijk allemaal? Om hoe laat begint de zomerschool iedere dag?

Dayenne Schurman opent met een dankwoord aan de directrice van de OSB, die haar school heeft opengesteld voor de zomerschool. Vervolgens vertelt Dayenne over alle activiteiten: “Tijdens het ochtendprogramma staan rekenen, taal en lezen centraal. Drie weken lang werk je aan één rekendeeldomein, bijvoorbeeld breuken, meetkunde of verhaalsommen. In de middag gaan we veel leuke dingen doen als bijvoorbeeld naar Nemo, yoga, voetballen, in-line skaten, dansen, film maken, naar This Is Holland en nog veel meer!” Alle kinderen in de zaal worden enthousiast en beginnen zich te verheugen op de leuke tijd die ze op de zomerschool te wachten staat. Even vergeten ze te luisteren.

Als iedereen is bijgekomen en zijn enthousiasme heeft kunnen delen, gaat Dayenne verder met de intro. Het thema van vorig jaar was het slavernijverleden. Dit jaar is het thema ‘duurzaamheid’. Tijdens de zomerschool komt het thema dagelijks terug in de activiteiten en zullen de kinderen zoveel mogelijk kennis tot zich nemen hierover.

Na al die informatie is het tijd voor een energizer. De mannen van WAOTM nemen het voortouw en beginnen te dansen op de tonen van het zomerschoollied. ‘Hier op de zomerschool ontdek je je talent, hier op de zomerschool leer je wie je bent!’ luidt het. Eerst lijkt de zaal wat huiverig om mee te doen, maar na een half minuutje heeft iedereen z’n voetjes van de vloer, zelfs de mama’s en papa’s. 

Na de introductie krijgen de ouders en kinderen nog een energieke boodschap van stadsdeelvoorzitter, Tanja Jadnanansing: “Zoals mijn vader altijd zegt: lees zoveel mogelijk, leer zoveel mogelijk en laat zoveel mogelijk van je horen!” Dit is meteen ook het startsein voor het begin van de zomerschool. Nu gaan we echt beginnen! 

De kinderen worden in groepen verzameld en gebracht naar het klaslokaal waar ze het ochtendprogramma gaan volgen tijdens de zomerschool. Hier stellen de groepsbegeleiders zich voor met hun naam en favoriete dingen. Hierna zijn de kinderen aan de beurt. In de donkerblauwe groep 8 zijn er veel sportieve meiden die houden van voetballen, basketballen en atletiek. Ze zijn het er vrijwel allemaal over eens dat pizza heel erg lekker is!

Na een korte kennismaking met de begeleiders en de groep, gaan ze aan de slag met het contract, het document waarin alle regels staan met betrekking tot de zomerschool. Dit moet getekend worden door ouder en kind. De regels zijn erg belangrijk voor een soepel verloop van de zomerschool. Dus: iedereen moet op tijd komen, het is belangrijk dat ieder kind de gehele drie weken meedoet en dat ze een actieve houding aannemen in de klas.

Er komt een boekenkist langs met boeken die iedere groep een paar minuten mag bekijken. Uit een van deze 15 boeken mogen ze kiezen welke ze cadeau willen hebben. Kort na het bekijken van de boeken komen de ouders kijken in de klas en tekenen zij het contract met hun kind.

Na al deze prikkels is het fijn om weer lekker naar buiten te kunnen zo aan het einde van deze zonnige middag. Alle kinderen krijgen een bonnetje voor een verrassing op het schoolplein. Daar komen vier kraampjes aan die schaafijs uitdelen in ruil voor daarvoor. Ze kunnen kiezen uit aardbeien-, cola-, ananas-, kokos-, groene appel- en frambozensmaak. Met veel verheuging op de zomer vertrekken de kinderen met hun ijsje en ouders van het schoolplein, waar ze deze zomer nog heel vaak terug zullen keren.

Geschreven door: Schiavone Simson
Fotografie: Coen Dijkstra