De Wereld In Jouw Handen
De laatste dag van week een is alweer aangebroken. Dat is goed te zien op de gezichten van de kinderen. Ze barsten van de energie, maar het luisteren wordt ook steeds meer een uitdaging. ‘Moet ik wat wattenstaafjes voor je kopen?’, vraagt Meester Timothy uitdagend aan de leerlingen.
Gelukkig, weten de leerlingen elkaar telkens weer op het juiste spoor te zetten. Wanneer ik aan een van de leerlingen vraag hoe het komt, dat hij telkens weer een voorbeeldfunctie weet aan te nemen, antwoordt hij met het volgende: ‘Hoe meer we samen luisteren, hoe minder IK hoef te onthouden.’ Ik kan hem geen groter gelijk geven! ‘Alleen ga je misschien sneller, maar samen kom je een heel stuk verder.’
Dit lieten de leerlingen niet alleen zien tijdens de fanatieke potjes badminton, maar ook tijdens het maken van de stop-motion filmpjes. Keer op keer bewezen de leerlingen, hoe goed ze zijn in het samenwerken. Best belangrijk, wanneer jij je realiseert dat je samen de wereld moet gaan redden.
Om half 2 begint de les van Juf Georgiefa; we gaan badmintonnen. Een groot aantal kinderen, was ervan overtuigd dat dit hetzelfde was als tennissen. Gelukkig, wist Juf Georgiefa haarfijn uit te leggen wat deze sport inhield, en hoe je deze sport goed kan beoefenen. Dat het er fanatiek aan toe ging, is zelfs nog een understatement. Soms vlogen de shuttles, als raketten, sierlijk door de lucht. Andere keren, vloog er ook een badmintonracket achteraan. Dat is natuurlijk niet helemaal de bedoeling…
Toch bleken er een aantal natuurtalentjes te zitten in o.a klas ‘Roze 4’. Deze leerlingen versloegen niet alleen elkaar, maar ook de meester en de juf, zonder enige genade.. Wie weet ontdekken wij dankzij de zomerschool wel nieuwe topsporters. Ik heb er al een paar gespot.
Naast het sporten, kregen de kinderen ook weer de gelegenheid om elkaar te interviewen. Alleen bleef het vandaag niet bij het afnemen van een interview. Verslaggevers Musa en Delvechio namen alles letterlijk over. De twee verslaggevers kunnen je niet alleen de oren van het lijf vragen, maar ook wisten zij nog plezier te beleven aan het intense potje badminton, dat zij speelde. Ze waren continu bezig met, welk shot mooi zou kunnen zijn, maar ook hoe ze nog steeds zouden kunnen winnen van de persoon die tegenover hen stond. Heb jij de stories deze week al bekeken? Ze zijn geweldig!
Nadat de leerlingen even hun energie kwijt konden bij de sportles, werd het weer tijd om aan een bureau plaats te nemen. En dit keer voor wel een hele speciale activiteit… De leerlingen mochten namelijk met de makers van CinekidNL een stop-motion filmpje maken.
De leerlingen beantwoorden allereerst wat vragen, en daarna bekeken zij een fantastische stop-motion film: Heatwave. De leerlingen waren ontzettend onder de druk. Ze konden niet wachten om zelf aan de slag te gaan. De instructies van de juf waren erg duidelijk. Ook stond alles al netjes klaar, waardoor ieder meteen aan de slag kon gaan.
Eerst mochten ze oefenen. Maar bij veel leerlingen, ging het al heel snel zo goed, dat zij besloten het heft in eigen handen te nemen. Kleien, knippen, plakken en fotograferen; de kids hebben het vandaag allemaal gedaan. Een van de leerlingen merkte op, hoe iedereen hierbij zijn of haar ei kwijt kon. Kan je niet filmen, dan kan je wel knutselen. Ben je niet zo goed met je handen, dan bedenk je het verhaal.
De leerlingen bedachten niet zomaar verhalen. Met het thema, duurzaamheid nog op hun netvlies gebrand, gingen ze vol goede moed aan de slag. Ik hoorde verhalen over schildpadden, die plastic hadden ingeslikt; dieren die bezweken aan de hitte en kinderen die het strand aan het opruimen waren, door plastic flessen te recyclen. De fantasie van deze kinderen is zo rijk, en hun brein ziet nog zoveel mogelijkheden. De toekomst is geen gift, maar een prestatie. En dat leren de kinderen niet alleen aan elkaar, maar ook aan hun directe omgeving.
Wanneer de leerlingen langs elkaars tafel liepen, deden ze inspiratie op of bedachten zij een totaal tegenovergestelde oplossing voor de plot in hun verhaal. Naast samenwerken leerden de leerlingen dus ook om te vergelijken, te onderzoeken en conclusies te trekken.
Tijdens de workshop hoorde ik twee dames druk in gesprek over hoe we de wereld een beetje beter zouden kunnen maken. Terwijl zij dit deden, was de een bezig met het kleien van een wereldbol. Haar kleine handjes sneden zorgvuldig de continenten uit, in de groene klei. Daarna maakte ze een blauw balletje, waarop ze heel voorzichtig, met twee vingertjes, de continenten opplakte. Trots hield zij de wereld vast in haar handen. ‘Wel voorzichtig doen Juf, merkte ze op, toen ik het kleine balletje van haar wou overnemen. “Ja, ik zal voorzichtig doen met de wereld”, beloofde ik aan haar.
Vervuld en lachend liep ik terug naar mijn stoel. Deze kinderen namen hun filmpjes zo serieus. Zij nemen de wereld zo serieus. Zij houden zoveel van hun wereld. Laten wij, deze wereld en onze kinderen blijven beschermen.
Veel liefs en zonnestralen,
Juf Sadiqah
