Hondenpoep met brood eet ik altijd in de avond
De laatste dag van week 1 is ingegaan. Ik ben benieuwd naar wat we vandaag weer op de planning hebben staan. Ook voor mij is dit elke keer weer een verrassing. Wanneer ik aankom bij het Elixer kijk ik mijn ogen uit. Het Elixer is namelijk een soort paradijstuintje omringd door de hoge flatgebouwen en appartementen in Zuid-Oost. Het ziet er ook super schattig en kleurrijk uit. Je kan zien dat de mensen hier met plezier aan gewerkt hebben. Eenmaal binnen zijn de vlinders en de vogels al hard aan het werk.
Het is een feestelijke bedoeling. De ruimte wordt verlicht met feestlampen die in alle kleuren licht afgeven. Ook wordt er op de muur middels een projector een leuke stop-motion video afgespeeld. Waarover? Kriebelbeestjes. En laat dat nou net zijn waar de kinderen vandaag mee aan de slag gaan. Ze zullen meer kennis gaan vergaren over de beestjes; vlinders en andere kleine beestjes knutselen en we gaan ze natuurlijk ook zoeken in en rondom de proeftuin. Enfin. De kids zijn al hard aan het werk om hun kleine creaties af te kunnen maken. Er worden genoeg kleine beestjes geknutseld, zoals rupsen, vlinders en zelfs een schattig lieveheersbeestje. Iedereen is zo trots op hun beestje, dat ze maar al te graag ermee gefotografeerd willen worden. Wat een uitstekende knutselaars! De een gaat nog preciezer te werk dan de ander; ik kijk mijn ogen uit.
Na het knutselen is het tijd voor het echte werk. We gaan nog meer leren over alle beestjes die net in elkaar geflanst zijn. Op naar buiten met alle juffen. Na de super leerzame uitleg van de juf wordt de groep onderverdeeld in vijf kleinere groepjes. Vervolgens mag ieder groepje bij een van de grote rotsen gaan staan. Naast iedere rots is er ook een plastic plantenpotje geplaatst. De plantenpotjes zijn er om de kuiltjes in de grond te beschermen. Hierdoor kan er niemand per ongeluk gevaarlijk vallen of struikelen in een van de gaten. Ik ga bij het eerste groepje staan en bewonder hoe zorgvuldig en voorzichtig de kleuters te werk gaan. Ze hebben uitstekend geluisterd naar de juf, want ze gebruiken precies dezelfde modus operandi. Bij het ene groepje gaat het nog beter dan bij het andere. Zo worden er pissenbedden gevonden, tal van mieren worden opgepakt en ook een aantal wormpjes en slakken worden uit de grond gevist. Ik sta versteld van de kinderen. Alle juffen en ik trekken een vies gezicht, terwijl de kinderen de tijd van hun leven hebben. Misschien stellen we ons daadwerkelijk aan. “Ze zijn toch super klein juf en kijk hoe groot u bent.” Ja, ik weet het, denk ik, maar toch moeten ze ver uit de buurt blijven van me. Zelfs alle foto’s maak ik in de meest gekke posities, zodat ik goed op afstand kan blijven van de beestjes. Ik ben iets minder stoer dan deze grote kleuters.
Senna en ik hebben wel even genoeg van alle beestjes en besluiten een wandeling door de moestuin te maken. Er is meer dan genoeg te zien en gelukkig wil een van de juffen ons even een korte rondleiding geven. Onderweg komen we allerlei heerlijke groenten en fruit tegen, zoals rode kool, munt en bramen. Bij ieder gewas staat een handig bordje met extra informatie. De nieuwsgierige Senna wil graag dat ik alle bordjes voorlees. Ik ben blij dat ze zo geïnteresseerd is in de planten. Wie weet opent ze door vandaag wel een eigen moestuin in de toekomst. We bezoeken ook even de kas van de juf. In de kas is het erg benauwd, merkt Senna keurig op. De juf legt uit dat het nodig is om de plantjes lekker te laten groeien in elk klimaat. “Ooooh”, zegt Senna, alsof ze al haar hele leven rondloopt met deze vraag. We kletsen nog even lekker door met de juf over de tomatenplanten en andere vruchten in de kas en dan is het toch echt tijd om wat anders te gaan doen. “Het is bloedheet juf.”
Gelukkig is er meer dan genoeg te zien in de tuin. We nemen even plaats op een van de bankjes en staren naar de mensen in het restaurant. We bedenken grappige verhaaltjes bij iedereen die aan het tafeltje zit. Wat hebben deze kinderen toch een brede fantasie. Ik krijg spontaan zin in het schrijven van korte verhalen met ze. Wie weet is Senna ook nog een schrijfster in notendop. We staan op en wandelen weer een stukje verder. Plots hoor ik een luide kreet. “Ieeeeelg”, hondenpoep schreeuwt Kalib luid. Hij is vollop in een hoop kleine hondendrolletjes gaan staan. Misschien hadden ze eventjes de vuilnismannen-en vrouwen van de Spelenderwijs moeten raadplegen. Zij zouden precies weten wat te doen! “Hondenpoep met brood eet ik altijd in de avond”, zegt Senna met een semi-serieuze grijns op haar gezicht. Ik krijg de slappe lach. Wat een leuk kind is het toch ook. We besluiten nog even verder te spelen met de andere kinderen.
“Bijna weekend”, roept een van de kinderen. De juf en ik kijken elkaar lachend aan. WIj zijn ook toe aan weekend. Het was een lange en erg actieve week. Wat hebben we veel geleerd in de eerste week. Ik heb zin in volgende week!
Liefs,
Juf Sãdiqãh
