Jollof kruiden in de Chutney?
De pauze is voorbij en ik loop met klas ‘rood’ mee naar binnen. Ik heb nog geen idee welke activiteit de kinderen deze middag gaan doen, maar ik kan zien dat ze er enorm veel zin in hebben. Ik ben erg benieuwd. Je zou bijna denken, dat we op schoolreisje gaan. Enthousiast en huppelend – sommige zelfs rennend, komen we aan bij het kooklokaal. De meesters Dijan en Vito staan de leerlingen al op te wachten met een brede glimlach. Vluchtig kiezen de kids een plekje uit aan de grote tafel.
De sfeer in het lokaal is erg warm en gezellig. Aan alle kanten worden er grappen gemaakt. Isaac blijkt de grappenkoning van deze klas te zijn. Hij is echt van alle markten thuis. Zijn repertoire doet hij zonder moeite in het Engels, Twi en Nederlands. Zelfs wanneer het tijd is om ‘echt’ aan de slag te gaan, voert hij zij taken op de meest komische manier uit. Volgens Isaac hebben we ook een groot aantal Gordon Ramsay’s in de klas. En ik ben het helemaal met hem eens.
‘Wie weet wat een recept is?’, vraagt meester Dijan. Iedereen steekt zijn hand op. Echter, wanneer de meester het recept heeft uitgedeeld, zie ik een hoop verdwaalde gezichten mijn kant op kijken. ‘Wat is er jongens?’, vraag ik. ‘Juf, wat is choet-nee?’ Ik kan mijn lach niet inhouden, en gelukkig de rest van de klas ook niet. ‘Chutney’, zegt meester Dijan op de juiste manier.
Terwijl de leerlingen het recept doorlezen, leggen de meesters uit, dat je van ALLES chutney kan maken; verschillende soorten groentes, maar ook fruit. ‘Zolang je er maar de ‘chutney kruiden’ aan toevoegt.’ Het recept roept vooralsnog veel vragen bij de kinderen op. Er staan namelijk een groot aantal ingrediënten op, waar zij nog nooit van gehoord hebben. Neem bijvoorbeeld masala of de peper Madame Jeanette.
Ter verduidelijking van het recept, gaat de meester de klas rond met de benodigde ingrediënten. De leerlingen mogen ook even ruiken aan het zakje masala. Sommigen kennen de sterke specerij, maar ook een groot aantal herkent slechts de geur, maar kunnen het nog niet precies plaatsen. Vervolgens tovert de meester ook een zakje met pepers in alle kleuren tevoorschijn. ‘Maar dat zijn toch gewoon normale pepers?’, roepen een aantal kinderen door het lokaal. Meester Dijan begint hard te lachen en daagt de leerlingen uit om aan het eind van de les een stukje te proeven. Als dat mag van de juf natuurlijk…Hij heeft namelijk geen zin in huilende kinderen of geklaag, plaagt hij grappend.
Een van de Ghanese leerlingen, Minerva, merkt ook op dat ze de geur herkent uit haar moeders keuken. Maar ze heeft haar moeder nog nooit ‘zien’ koken met het gele goedje.. Op dat moment haak ik in bij het gesprek. Masala is namelijk ook erg bekend in de Ghanese keuken, doordat het een van de belangrijkste specerijen is, in het welbekende gerecht Jollof. De geur doet ook een van de leerlingen denken aan Curry. ‘Eigenlijk is chutney dan toch een soort curry, juf. Dat wordt ook gemaakt van tomaat en masala…’ ‘Ja, antwoord ik, maar het zijn wel echt twee verschillende ‘sauzen’. ‘Dan ben ik de Saucy King, zegt Isaac, want ik vind alles lekker.’ De klas ligt weer driedubbel in een deuk.
Wanneer de meesters de messen en de snijplanken beginnen uit te delen, wordt de sfeer overduidelijk wat serieuzer in het lokaal. De meester legt duidelijk uit, dat er alleen aan de messen wordt gezeten, wanneer er wordt gesneden. ‘Wanneer je niet aan het snijden bent, leg jij je mes op het plakje. Is dat duidelijk? Met messen zijn we voorzichtig.’ Ondanks, dat alle hoofden uitbundig ‘ja’ knikten, gaat het niet meteen goed. Gelukkig, wisten meesters Vito en Dijan, de leerlingen meteen op scherp te zetten. Dit was echt nodig! De les was namelijk zo gezellig, dat niemand de tijd in de gaten had gehouden. De les zou over 10 minuten al klaar zijn…
Vlug snijden de leerlingen, netjes de tomaten en de uien. Sommige leerlingen doen dit super professioneel, terwijl anderen nog nooit eerder een schilmesje hebben vastgehouden. Ik word erg blij van allee kinderen om me heen. Iedereen schiet elkaar te hulp, zodat ze nog op tijd alles in de pan kunnen gooien voor hun overheerlijke, zelfgemaakte chutney.
De laatste stap in dit zorgvuldige proces, verloopt erg soepel. Terwijl de leerlingen druk in de weer waren, had meester Vito de knoflook en de peper alvast een beetje opgebakken. Het begint steeds lekkerder te ruiken in het lokaal. ‘Mogen we al proeven?’ De meesters leggen uit, dat het erg lang duurt voordat de chutney klaar is. Het heeft zeker wel 2 tot 3 uur nodig om goed te sudderen. De kinderen kijken een beetje teleurgesteld, maar dat mag de pret niet drukken. Voor het eind van de les, biedt meester ze namelijk nog een overheerlijke stukje Madame Jeanette aan. Verbaasd kijkt hij om zich heen, wanneer hij ziet dat geen van de leerlingen schrikt van de smaak. Ik moet er erg hard om lachen, omdat ik weet dat het kleine blokje peper, niets is vergeleken bij de peper die zie van huis uit gewend zijn.
Deze leerlingen kunnen wel tegen een stootje!
Liefs,
Juf Sadiqah
