Plastic, passie & portretten
Tijdens deze zomer komt na regen nog meer regen, maar hier op de Zomerschool schijnt de zon de hele dag. Super cliché…ik weet het, maar je moet erbij zijn om het te begrijpen.
Wanneer ik na het weekend het schoolplein weer oploop, zie ik tevreden gezichten. Dat blijkt ook uit de ‘Check-in’, die voornamelijk staat op ‘ik voel me super’. Ze hebben er weer zin in.
De ochtend start met de gebruikelijke routine en na de verbindingsles is het tijd voor actie! Net als vorige week staat het middagprogramma weer boordevol geweldige activiteiten.
Als ik de gymzaal inloop hoor ik swingende beats uit de speakers komen, maar op de tonen wordt niet gedanst. Er wordt gesprongen.
‘Je kan het wel’, zegt één van de docenten van jumplevel bemoedigend tegen een leerlingen die wat terughoudend naast het springtouw staat. De kinderen volgen een workshop touwtje springen en dat blijkt moeilijker dan het lijkt, maar we hebben te maken met snelle leerlingen.
‘Woooooow’ klinkt het in koor wanneer een leerlingen die aan het begin van de workshop moeite had met solo springen ineens 86 keer achter elkaar springt. Een absoluut record!
Om de hoek van de gymzaal hoor ik ook swingende muziek, maar hier wordt wel gedanst. Afro Dance om precies te zijn, gegeven door meester Enver van We are on the move. Soepel bewegen de kinderen zich door de opwarming heen, niet wetend dat het échte werk nog moet beginnen.
Met de choreo hadden ze in het begin iets meer moeite, maar gaandeweg zien we wederom dat we te maken hebben met snelle leerlingen. Wanneer het tijd is om te laten zien wat ze hebben geleerd, mogen ze per tweetal in het midden van de danszaal hun moves laten zien.
’Ik was bijna vergeten dat ik voor jullie stond te dansen’ hoor ik een van de meiden tegen haar klasgenoot zeggen. Ze ging zo in de danspasjes op, dat ze even vergat dat ze niet alleen was en zichzelf volledig verloor in de beat. Het talent spat er vanaf, dat mag in ieder geval gezegd worden.
Over beats gesproken….. Verderop in het gebouw was groep oranje druk bezig om zelfbeats te maken, want Grote Broer gaf de workshop ‘Street Beats’ en daar kwamen trommels (lees: emmers) aan te pas. Ik loop al dansend de zaal binnen, want eerlijk is eerlijk…deze beats waren niet om stil te staan. Ik zie de kinderen de instructies volgen, de ene nog gepassioneerder dan de ander.
KRAK klinkt het ineens. Een van de leerlingen sloeg iets te hard op de trommel en brak een stok. Kan gebeuren natuurlijk. We moesten allemaal lachen, want hij sloeg tenminste wel met passie.
Diezelfde passie voel ik als ik de gymzaal binnenloop. De kinderen spelen een ouderwets potje baseball en ze gaan enorm in het spel op. Het zijn stiekem een stelletje fanatiekelingen die maar al te graag winnen.
‘Je moet in een ruimte gooien waar vrij is’. Een van de leerlingen geeft instructies aan zijn teamgenoot, want met deze strategie ziet hij een grotere kans op winst.
Blijkt dat heeft zijn kansen goed heeft ingeschat, want aan het einde van het spel is het inderdaad zijn team dat heeft gewonnen.
‘Als ik zeep in mijn tandpasta moet doen, dan kan ik voortaan net zo goed gewoon Dreft op mijn tandenborstel zetten’
De kinderen mochten tijdens de cosmetica workshop zelf tandpasta en doucheklei maken, maar zeep in je tandpasta? Dat is volgens de leerlingen een gekke combinatie. Tegenwoordig wordt er nog maar nauwelijks zeep gebruikt als ingrediënt voor tandpasta, maar dat was vroeger een heel gebruikelijk bestanddeel. Wel een natuurlijke zeep, dus afwasmiddel als tandpasta is zeker niet aan te raden!
In de keuken worden er ondertussen hele andere ingrediënten gebruikt voor het maken van loempia’s. De leerlingen maken twee varianten, waarvan de ene beter in de smaak valt dan de ander.
‘De tweede loempia maken jullie met rauwe ingrediënten en rijstvellen’ legt de kok van Chefkids uit.
Er worden bijvoorbaat gezichten getrokken bij het horen van ‘rauw’, want geen van de leerlingen heeft eerder een loempia gegeten die niet gebakken hoeft te worden. Hoewel de schade meevalt, is het bekende loempia recept uiteindelijk de favoriet van iedereen.
Vanuit het raam in de keuken kan ik naar buiten kijken en zie ik leerlingen rondrennen met een fotocamera. Ze mogen portretten van elkaar maken, maar dan met een hele bijzondere twist. Ze gebruiken afval als filter, bijvoorbeeld een stuk gekleurd plastic of een lege fles. De eindresultaten kun je hier onder bekijken.
Er wordt tijdens het middagprogramma nog meer met afval gedaan. Tijdens de workshop ‘Weg met plastic soep’ heeft de docent een grote berg afval mee vanuit het strand meegenomen, verzameld in nog geen 5 minuten. De leerlingen mochten dit scheiden in verschillende categorieën. Verder maken ze zelf plastic soep met o.a. pesto en water en ze voerden verschillende proefjes uit.
‘Ik wist niet dat er plastic in karton zat’, zegt een van de leerlingen tijdens een experiment. Ik kijk hoe ze een kartonnen bord mengt met zeep en water en het vervolgens scheurt. Hierdoor komen er daadwerkelijk plastic sliertjes tevoorschijn. Ik kijk mijn ogen uit.
De OBA maakplaats heeft ondertussen een leuke verrassingsactiviteit voor de kinderen klaar staan. ’Slijm maken is altijd een goed idee’. Mijn woorden, tegen de docent die uitlegt hoe je van zand, water en lijm, slijm kunt maken. Drie dames zijn druk aan het kneden met een grote glimlach.
‘Het voelt net al een andere versie fufu’ zegt een van ze grappend. De andere twee dames liggen in een deuk.
In het laatste lokaal waar ik aankom, maken de kinderen een terrarium en mogen ze het potje zelf versieren. ‘Ik heb mezelf gemaakt’. De jongen laat zijn pot gevuld planten en trots zien. Het is een waar kunstwerk geworden.
Voldaan en onder de indruk loop ik het lokaal weer uit.
Ik moet weer denken aan het meisje dat tijdens de eerste week had gezegd dat de zon hier in Nederland maar één keer per week schijnt. Hier op de zomerschool schijnt de zon de hele dag.
✎﹏﹏﹏﹏from Serenitheory with love.
